Τρόποι αντίσταση στην οικονομική κρίση εκτός από την απεργία

Η απεργία είναι ένας σημαντικός μοχλός πίεσης μιας κυβέρνησης. Οι πορείες επίσης. Η ιστορία του εργατικού κινήματος έχει μέσα της πολύ αίμα, πολλές κινητοποιήσεις, πολύ ξύλο, πολλά δακρυγόνα.

Τα τελευταία χρόνια, οι κινητοποιήσεις αυτές, έχουν την μορφή πορείας που καταλήγει σε βανδαλισμούς και καταστροφή της ξένης περιουσίας. Προσωπικά το σκέφτομαι κάθε φορά που σκοπεύω να κατέβω σε πορεία. Όπως και σκέφτομαι άλλους τρόπους αντίδρασης στην ακρίβεια και στην αισχροκέρδεια. Γιατί ώς γνωστόν, σε καιρούς χαλεπούς οι μαυραγορίτες θησαυρίζουν.

Για παράδειγμα: ακρίβυνε η βενζίνη τρελά. Δεν πρέπει κάποιος να συσπειρώσει τον λαό να μην χρησιμοποιήσει για μία εβδομάδα το αυτοκίνητό του; Αυτό πάντως οι εργατοπατέρες δεν το κάνανε ποτέ. Όσες φορές έγινε εμπάργκο, το ξεκίνησαν blogs.

Ανέβηκε η τιμή των ταξί.  Να μην χρησιμοποιούμε ταξί. Να μην αγοράζουμε «ωσάν τα πρόβατα»  προϊόντα που  ακριβαίνουν σε τέτοιες περιόδους.  Είναι ο μόνος τρόπος να πέσουν οι τιμές.  Προσωπικά δεν χρησιμοποιώ πλέον ταξί χωρίς λόγο. Προσπαθώ να μην μπαίνω στο αυτοκίνητό μου. Και είμαι διατεθειμένος να το κόψω εντελώς εάν συσπειρωθούμε όλοι .

Τι λέτε;;;;;; Να ξεκινήσουμε από τα blogs τέτοιες κινήσεις;;;;

Τι θα μας σώσει;;; Τι θα ρθει;;;;

Προφανώς απάντηση στα δυο μου αυτά ερωτήματα δεν υπάρχει περίπτωση να λάβω, επίσημα τουλάχιστον. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ιστορία θα δείξει.

Σε πρώτη φάση κόπηκαν κατά 30% τα δώρα. Ελαττώθηκε ο μισθός μας. Τα πάντα αυξάνονται γύρω μας. 35% πήραν πάνω τα ταξί και τώρα κλαίγονται πως δεν έχουν δουλειά. Εμ ρε φίλε, όταν σχεδόν διπλασιάστηκε η διαδρομή, ο άλλος θα πάρει μόνο στην ανάγκη ταξί μιας και έγινε είδος πολυτελείας. Η βενζίνη πάνω, τα τρόφιμα πάνω, όλα πάνω.  Το οποίο σημαίνει πως ο μισθός μας αναλογικά είναι σαν να μειώθηκε κατά πολύ από αυτό που φαίνεται.

Τα σενάρια είναι πολλά που καθημερινά ακούγονται. Και άλλες περικοπές, υποχρεωτική μείωση ωραρίου και μισθού, υποχρεωτικές άδειες…απολύσεις.

Σήμερα, σε έναν φίλο στην Βόρεια Ελλάδα,  εργαζόμενο σε ιδιωτική εταιρεία, του δώσανε με το ζόρι δυο εβδομάδες άδεια άνευ αποδοχών. Και το δέχτηκε. Τι να κάνει;; Ξέρετε τι κατάσταση επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα; Κυρίως στην επαρχία; Εργασιακός μεσαίωνας.

Απόψε συζήταγα με έναν φίλο, πως σε δύσκολες οικονομικά και πολιτικά καταστάσεις, οι Έλληνες  έχουν γίνει μετανάστες σε άλλους τόπους.  Ξεσπούν κοινωνικές εξεγέρσεις και τα πράγματα είναι δύσκολα. Και όταν συμβαίνουν αυτά, οι ιθύνοντες προσπαθούν να τα μαζέψουν, να τα καταστείλουν….με τρόπους πολλούς…

Που θα πάμε άραγε; Απαισιόδοξη η ματιά μου απόψε, είναι και η πρώτη μου ανάρτηση στο word press… Αλλά πως αλλιώς θα ήταν; Φως δεν βλέπω.  Τουλάχιστον για την ώρα. Προοπτική επίσης δεν βλέπω.

Πέρναγα έξω από την Νομική το μεσημέρι. Και αναρωτιόμουν, αυτά τα παιδιά, έχουν όραμα; Βλέπουν το μέλλον τους; Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση της παρακμής, των απολύσεων και της κατάντιας.

Αυτόν τον λαό, τον καταντήσανε έτσι κάποιοι που δεν θα πάνε ποτέ στην φυλακή και μακάρι να διαψευστώ. Και το μόνο που γίνεται είναι να του φορτώσουνε ενοχές….  Που δεν έκανε καλή λέει διαχείρηση στα οικονομικά του, που έπαιρνε δάνεια και άλλες μπούρδες…όταν αυτοί που δίνανε τα δάνεια με το Οκ της εκάστοτε κυβέρνησης, ήξεραν εάν τα δάνεια αυτά θα μπορέσει ο κακομοίρογλου που θα τα πάρει να τα ξεχρεώσει…

Λυπάμαι πολύ ειλικρινά. Ντρέπομαι για μία ακόμη φορά. Θυμώνω να βλέπω ρεπορτάζ στην τηλεόραση, αναμετάδοση ξένων…με περιεχόμενο να πουλήσουμε την Ακρόπολη!!! Και τα νησιά μας!!!!

Αναρωτιέμαι τι θα πουλήσουμε τελικά. Ίσως την αξιοπρέπειά μας σε πρώτη φάση. Και αυτή σε τιμή ευκαιρίας!!!!!

Καλημέρα στην Ελλάδα, καλημέρα στην Κύπρο μας

Ελλάδα, Αθήνα, 2010

no comment

Τζούλια. Επιτέλους κατάλαβα τι επαγγέλεται

Φωτογραφία από το video δεν βάζω. Δεν διαφέρει σε τίποτε από τις τσόντες που κυκλοφορούν στα περίπτερα, ούτε η πρωταγωνίστρια διαφέρει σε τίποτε από τις «πλαστικές» κούκλες των ταινιών αυτών

Πολλές φορές στο ζάπινγκ έβλεπα αυτή την κοπέλα. Τελευταία συχνά. Έξω από δικαστήρια, μέσα σε πάνελς, εξώφυλλο σε εφημερίδες… Και επειδή σπάνια βλέπω τηλεόραση, αναρωτιόμουνα τι δουλειά κάνει αυτή η τύπισσα. Ψιλιαζόμουνα βέβαια.

Χτες άκουσα στο ραδιόφωνο για μια πορνοταινία που την πουλάνε τα περίπτερα και στην οποία ταινία πρωταγωνιστεί.

Σήμερα, υπάρχουν διάφορα sites που μου στέλνουν φίλοι και γνωστοί σε email, από όπου μπορείς δωρεάν να κατεβάσεις την ταινία αυτή.

Τρία σχόλια:

1. Κατάλαβα επιτέλους ποιο είναι το επάγγελμα της κοπέλας.

2. Γιατί τόσος ντόρος;;; Είναι η πρώτη ή η τελευταία;;;;

3. Θα μπορούσε τουλάχιστον να χρησιμοποιεί προφυλακτικό….!!!!

Ο Έλλην των 700 ευρώ, οι γονείς του και η οικονομική εξαθλίωση

Και όμως, τα μυαλά είναι τα ίδια

Καταρχάς να χαιρόμαστε τα νέα μέτρα. Με τις υγείες μας και το μόνο που θα σχολιάσω σε αυτό είναι πως περιμένω να ανοίξουν οι λογαριασμοί πολιτικών των τελευταίων 35 ετών και να προωθηθούν τα κλεμμένα στο ελληνικό δημόσιο και οι κλέφτες στη φυλακή.

Με αφορμή όλο αυτό το οικονομικό ζόρι του Έλληνα, έκανα κάποιες σκέψεις που συνδέουν την κατάστασή μας με το προφίλ της ελληνικής οικογένειας.

Θα μαι σύντομος πολύ. Θεωρώ πως η ελληνική οικογένεια, που στηρίζει, τσοντάρει, συντηρεί και παντρεύει τα τέκνα της των 700 ευρώ, έχει τεράστια ευθύνη για την ύπαρξη αυτών των μισθών και ακόμη πιο μεγάλη ευθύνη, που όλοι αυτοί οι άνθρωποι νομίζουν ότι εργάζονται και δεν έχουν προβεί σε κοινωνική εξέγερση.

Ένα παράδειγμα: Παίρνεις 700 ευρώ (κάποιοι και 500). Δεν έχεις την οικογένεια να βοηθά και δεν μένεις στην οικογένεια γιατί είσαι γαϊδούρι 35 ετών. Αφαιρείς 400 ευρώ ενοίκιο, κοινόχρηστα, τηλέφωνο, ρεύμα και νερό δηλαδή 200 ευρώ. Ακόμη 50 για τα τσιγάρα σου και 50 για τις μετακινήσεις σου. Πόσο κάνουν;; 700 ευρώ. Πόσο θα αντέξεις; Πίνοντας μόνο νερό 2-3 μέρες ;;; Δεν θα βγάλεις μήνα. Άρα η καλύτερη λύση είναι να μένεις σε χαρτόκουτο, ή να νοικιάζεις ένα σπιτάκι με άλλους 3 φίλους σου και να τρώτε σε συσσίτιο. Και επειδή έχεις σπουδάσει κιόλας και δεν το αντέχεις αυτό, θα αναγκαστείς να βγεις στους δρόμους από οργή. Να κάνεις κοινωνική εξέγερση για να σταματήσει να σε εμπαίζει με τα 700 ευρώ του ο κάθε καραγκιόζης. Όμως εσύ είσαι βολεμένος στην μαμά και στον μπαμπά, οπότε βολεύεται και ο εργοδότης σου και το κράτος σου!!!!!

Καλησπέρες

Up in the air

Την είδα, γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρουσα με πρωτότυπο θέμα, επειδή είχε καλές κριτικές και γιατί μου αρέσουν τα αεροπορικά ταξίδια.

Δεν θα την πρότεινα σε κάποιον άλλον. Ένας τύπος, γυρνάει όλη την Αμερική, και ανακοινώνει σε υπαλλήλους πως απολύονται. Καλείται να το κάνει αυτός, μιας και ο εκάστοτε εργοδότης διστάζει!!!

Θα μπορούσε να έχει γραφτεί από το αμερικανικό υπουργείο εργασίας, μιας και το κλου είναι ότι «δεν πειράζει που απολύθηκα, μιας και έχω την γυναικούλα μου και τα παιδάκια μου να με στηρίζουν στην ανεργία μου, να με στηρίζουν και να μου χαμογελάνε κάθε μέρα που ψάχνω για νέα δουλειά στα 50 μου χρόνια, που μένουν νηστικοί μαζί μου». Ένας ύμνος στο πατρίς- θρησκεία -οικογένεια όπως μόνο οι ανόητοι αμερικάνοι θα μπορούσαν να καταπιούν και να χωνέψουν.

Hotel Inspector ….. Ο Χριστός και η Παναγία!!!!

Χτες βράδυ, ταλαιπωρημένος και λίγο κρυωμένος, κάθησα στον καναπέ μου, και είπα να ξεκουραστώ και να χαζέψω λίγο τηλεόραση. Συνήθως χαζεύω το «Sex and the city» και κανά δελτίο ειδήσεων.

Στον Alpha, ξεκίναγε μια εκπομπή με τον τίτλο «Hotel Inspector». Έδειχνε μια κυριούλα, ασχημούλα, κοντούλα, χοντρούλα, με τουπέ 100 καρδιναλίων, να περιφέρεται ανάμεσα σε ξενοδοχειακές μονάδες ώς Inspector…κοινώς επιθεωρητής. Στο voice over, ο εκφωνητής εξηγούσε πως πρόκειται για μια διάνοια στον ξενοδοχειακό κόσμο, που έχει γυρίσει και βοηθήσει να αναστηθούν ξενοδοχεία σε όλον τον κόσμο!!!!

Έ..είπα και γω στον εαυτό μου… «μην την κρίνεις ρε συ από την άθλια εμφάνισή της, κάτσε να δεις τι θα κάνει η κοπέλα»..

Η τύπισσα λοιπόν, καταμεσίς του χειμώνα, πήγε σε ένα ξενοδοχείο λογικά Γ ή Δ κατηγορίας στην Αίγινα, το οποίο ανήκε σε ένα ζευγάρι μεσήλικων ανθρώπων (60 ετών περίπου και οι 2). Πελάτες δεν υπήρχαν….»γιατί άραγε αναρωτήθηκε» αυτή η inspector, και με ύφος όλο ειρωνία επέκρινε τα λαϊκά κιτς δωμάτια του ξενοδοχείου.

Συγνώμη μαμαζέλ, αλλά εδώ, τέτοια εποχή είναι άδεια τα ξενοδοχεία πολυτελείας στο Σύνταγμα και συ αναρωτιέσαι γιατί είναι άδεια αυτά στην Πέρδικα Αίγινας; Για βλαμμένους ψάχνεις;;;;;

Μετά από αυτό, άρχισε το πολύ γέλιο. Η πολυταξιδεμένη διάνοια, έκανε τα εξής actions που θα γεμίζανε πελάτες το ξενοδοχείο (που φυσικά δεν πάτησε κανείς παρά μόνο κάποιοι κομπάρσοι για το γύρισμα):

-Έβαλε το ζευγαράκι να βάψει ροζ, τους λευκούς διαδρόμους του ξενοδοχείου!!!!

-Τους είπε να βάψουνε κόκκινους τους τοίχους των δωματίων και να βάλουν κουνουπιέρες!!!

-Βάλανε κάτι μπαμπού έπιπλα στην ταράτσα, στην οποία ταράτσα έβγαινες από ένα κοτέτσι!!!! Ά και βάψανε και μπλε τα κάγκελα!!!

-Βάλανε ένα παραβάν στην είσοδο του ξενοδοχείου μπαμπού ποιότητας παρακαλώ, με όλα τα γύρω έπιπλα σουηδικό ξύλο σκούρο

Μετά από αυτά:

-Πήρε το ζευγάρι (η άθλια inspector) και τους πήγε στον Πειραιά, τους έντυσε σε γνωστό πολυκατάστημα με κάτι ρούχα που χειρότερα δεν υπήρχαν

-Τους πήγε σε 2-3 εστιατόρια και τους έβαλε να μοιράσουν κάρτες τους ξενοδοχείου τους

Και μετά, όλο αυτοποπεποίθηση για το κατόρθωμά της (μα ποιό κατόρθωμα), η εκπομπή έκλεισε σε κλίμα ευτυχίας αλλά χωρίς πελάτη παραπάνω.

Ρε κοπελιά, μας δουλεύεις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Αυτό που ίσως γίνει, είναι να πάει κανά ζευγαράκι για καμιά ώρα στον χώρο αυτό και φυσικά όσοι άλλοι πήγαιναν με βαλάντιο 50 ευρώ το βράδυ!!!!

Ελένη και Γιάννης: Το παραμύθι που μαύρισε. Όλη η ιστορία!!!

Η ιστορία μας αρχίζει 25 χρόνια πριν. Η Ελένη, νεαρή τότε, 12 μόλις ετών, αφήνει το χωριό της και έρχεται στη θεία της στην Αθήνα. Στο χωριό της το σχολείο έκλεισε. Έπρεπε να διανύει καθημερινά 60 χιλιόμετρα για να πηγαίνει στην κοντινότερη κωμόπολη εάν ήθελε ένα απολυτήριο γυμνασίου. Η γεροντοκόρη θεία Ελπινίκη, αδερφή του πατέρα της, της προτείνει να έρθει στην Αθήνα, να μένει σπίτι της, να της κάνει και παρέα και να τελειώσει το σχολείο εκεί. Μεγάλη πόλη, περισσότερες ευκαιρίες και για μόρφωση και για δουλειά και για έναν καλό γάμο αργότερα.

Η Ελένη έρχεται στην Αθήνα. Μένει στο Καματερό. Τελειώνει το γυμνάσιο. Λύκειο δεν γουστάρει να πάει. Θέλει να δουλέψει. Είναι όμορφη και νέα, βρίσκει εύκολα δουλειά. Λουλουδού σε τριτοκλασσάτο σκυλάδικο της εθνικής οδού. Κάθε Σάββατο, όλο το Καματερό είναι εκεί!!!

Η Ελένη ξέρει απέξω όλα τα τραγούδια. Και τα σιγοτραγουδά. Κάποιοι όμως την ακούνε και για να μην βάζω και πολλές σάλτσες, σύντομα γίνεται το πρώτο όνομα της εθνικής οδού. Είναι εργατική, δεν λέει ποτέ όχι και δεν αφήνει παραπονεμένους πελάτες. Οι προτάσεις γάμου από πλούσιους κρεοπώλες του Καματερού και των όμορων δήμων πέφτουν βροχή, αλλά την Ελένη δεν την συγκινούν. Αυτήν την συγκινεί ο Γιάννης, ο καστανάς που με την φουφού του 3 χρόνια τώρα, την καλημερίζει κάθε πρωί που φεύγει από το μαγαζί και της χαρίζει ένα κάστανο.

Τον Γιάννη παντρεύεται η Ελένη και δεν την νοιάζει που είναι ένας απένταρος καστανάς. Κάνουν και 4 παιδιά. Όλα ψήνουν κάστανα και πουλάνε λουλούδια στα περιξ του Καματερού. Όχι επειδή η μαμά τους είναι πλουσία και διάσημη θα γίνουν τεμπέλικα αγρίμια.

Ζωή σαν παραμύθι.

Η ζωή όμως, είναι περίεργη. Μια μέρα, ο Γιάννης, πηγαίνει στο τοπικό κατάστημα ΟΤΕ Καματερού και στέλνει ένα fax προς τον δήμο Καματερού, τους όμορους δήμους και τον τοπικό τύπο: «Χωρίζω με την Ελένη, δεν θέλω να το μάθει κανείς παρακαλώ, σεβαστείτε το μυστικό μας please!!!!».

Αλλά ο κόσμος είναι κακός. Δεν σέβεται το επτασφράγιστο μυστικό τους, και τους σχολιάζει.

Ο γάμος μαύρισε. Τα φορέματα της Ελένης είναι πια μαύρα. Έβαψε μαύρο και το σπίτι της, και άρχισε να τραγουδάει μόνο τραγούδια για Γιάννηδες!!!! Μα ο Γιάννης άφαντος. Φήμες λένε ότι παντρεύτηκε ξανά, μια βυζιτού απ’τα Σεπόλια, που είχε μαζέψει πολλά φράγκα και ήθελε ν’άράξει και να τρώει τον αγαπημένο της καρπό : τα κάστανα.

The end

McDonalds Ομόνοιας …. χρησιμοποιείτε την τουαλέτα μόνο με απόδειξη!!!!!

κατούρημα με απόδειξη!!!!

Στα McDonalds που βρίσκονται στην πλατεία Ομόνοιας, εάν χρειαστεί κάποιος, πελάτης ή περαστικός να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα, πρέπει να δείξει στο security boy την απόδειξη ότι κάτι ψώνισε από το μαγαζί.

Δηλαδή: εάν είσαι πελάτης και μόνος σου, πρέπει να φας με λερωμένα χέρια και να χρησιμοποιήσεις μετά την τουαλέτα επιδεικνύοντας την απόδειξη αγοράς. Εάν είσαι περαστικός, τα κάνεις αναγκαστικά πάνω σου, μιας και στην πόλη αυτή δεν υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες.

Καταλαβαίνω τους λόγους που προβαίνει σε κάτι τέτοιο η επιχείρηση, μιας και στο κέντρο της Αθήνας πολλοί χρήστες ουσιών επιλέγουν τουαλέτες καταστημάτων για να προβούν σε ενέσιμη χρήση που πιθανόν να βάλει σε κίνδυνο κάποιον που θα χρησιμοποιήσει μετά τον χώρο. Αλλά νομίζω ότι είναι εμφανές ποιος είναι χρήστης ή όχι, όπως επίσης, πολλοί χρήστες αγοράζοντας ένα αναψυκτικό, έχουν την απόδειξη αγοράς και χρησιμοποιούν μια χαρά τον χώρο!!!!

Φυσικά και δεν είναι επαγγελματική συμπεριφορά αυτή και εγώ σαν πελάτης, δεν ξαναπατώ σε τέτοιου είδους μαγαζιά, συστήνοντας και σε πολλούς άλλους να πράξουν το ίδιο.

Η ευθύνη του τρακτέρ

Από μικρό παιδί έμαθα, ότι είναι πολύ εύκολο να βρεις ή να χάσεις το δίκιο που έχεις, ανάλογα με τον τρόπο που το διεκδικείς.

Δεν θα αναφερθώ στο γνωστό πλέον γεγονός, ότι την περίοδο που οι αγρότες κάθονται, κάνουν και τα μπλόκα τους για να ξεμουδιάσουν λίγο…και να διεκδικήσουν αιτήματα, που και ποιος κλάδος δεν έχει;

Αλλά άς μου απαντήσει κάποιος, πως είναι δυνατόν, οι κινητοποιήσεις αυτές να παραβιάζουν βασικά δικαιώματα των συμπολιτών μας; Αυτό ας πούμε τις ελεύθερης διακίνησης;

Εκατοντάδες άρρωστοι συμπολίτες μας, που έρχονται για σοβαρές θεραπείες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις με αυτοκίνητα και ΚΤΕΛ, δεν μπορούν να μετακινηθούν, ταλαιπωρούνται πολλαπλάσιες ώρες στους δρόμους, ζητιανεύουν από συγγενείς τους χρήματα για να αγοράσουν αεροπορικά εισιτήρια!!!!

Μιλάμε για τραγική αηδία πλέον…και όσο δίκιο και να χει αυτή η επαγγελματική ομάδα, το χει προ πολλού χάσει.

Σαν πολίτης αυτής εδώ της ρημαδοχώρας, απαιτώ από την πολιτεία που εκλέγω, να έχει ανοιχτούς τουλάχιστον, τους άθλιους τριτοκοσμικούς της δρόμους!!!! για μην αναγκάζονται οι πολίτες της να μετακινούνται από επικίνδυνα μονοπάτια στα οποία αναποδογυρίζουν λεωφορεία των ΚΤΕΛ…

Άει σιχτίρι πια